Poprad Muszyna - Lubań Maniowy 4-4 (1-1)

0-1 Pietrzak 8
1-1 Komorek 42  (samob.)
1-2 Kurnyta 50
2-2 Polański 58 (karny)
3-2 Polański 63 (karny)
3-3 Sral 82
3-4 Hałgas 88

4-4 Serafin 90+3

POPRAD: Mazurek - Grzyb, Olbrycht, Kosecki, Polański - Plata (86 Serafin), Łukasik, P. Damasiewicz, Biernacki - Zachariasz, Cempa.
LUBAŃ: Gawron – Komorek, Babik, Gąsiorek, Górecki (46 Anioł), Sral, Krzystyniak, Hałgas, Waksmundzki (89 Firek), Kurnyta, Pietrzak (60 Potoczek).

W ostatnim meczu jesieni los nie był łaskawy dla piłkarzy z Maniów. Jeszcze raz się okazało, że futbol nie jest grą sprawiedliwą. Maniowianie byli zespołem lepszym, który stworzył sobie mnóstwo świetnych okazji, by przechylić szale zwycięstwa na swoją stronę.
Często mówi się, że gospodarzom ściany pomagają. W tym wypadku coś lub ktoś wyciągnął pomocną dłoń do gospodarzy. Przez tego „kogoś” mecz miał dramaturgię. Nastroje w obu zespołach zmieniały się jak w kalejdoskopie. Przyjezdni prowadzili 1-0, 2-1, 4-3 i za każdym razem miejscowi doprowadzali do wyrównania, w okolicznościach nader dziwnych. Przy pierwszej bramce Popradu „maczał palce” Komorek, który wbił sobie samobója. Potem arbiter dwa razy wskazał na „wapno”, w 56 minucie wyrzucił z boiska Kurnytę, aż wreszcie wyrównującą bramkę muszynianie strzelili w trzeciej minucie doliczonego czasu gry, po strzale rozpaczy. Piłka nim zatrzepotała w siatce, odbiła się od słupka.
- Na dobrą sprawę to mogliśmy wygrać i przegrać - mówi trener Lubania, Bartłomiej Walczak. – Tyle było zwrotów sytuacji, przy czym więcej niekorzystnych po naszej stronie. Mamy sytuacje nie trafiamy, a tymczasem trafiamy, ale... do swojej bramki. Tracimy gole z rzutów karnych i strzale na aferę. To był piłkarski koszmar. W ataku nieźle się prezentowaliśmy i mieliśmy sytuacje, by zdobyć kolejne gole. Niestety w defensywie zagraliśmy źle. Popełniliśmy proste błędy, które kosztowały nas utratę dwóch punktów.
Stefan Leśniowski