Brązowa medalistka w siedmioboju na rozgrywanych w Berlinie mistrzostwach świata w lekkoatletyce, Kamila Chudzik wydaje się nieco speszona zainteresowaniem, jakie wywołała swoją osobą. Jest przez to sympatyczna i bardzo naturalna. A poza tym ładnie się uśmiecha.

Na pytanie jak jej sukces odebrała rodzina i znajomi, odpowiada, że wszyscy jej gratulują, ale są zaskoczeni. Na zeszłorocznych igrzyskach olimpijskich zajęła 15. miejsce.

Dwa dni po zdobyciu brązowego medalu jeszcze nie wie, co się w jej życiu zmieni, ale ma nadzieję, że do kolejnych sezonów będzie mogła przygotowywać się nie tylko w Polsce, ale także w nieco cieplejszych krajach.

Kiedy nie trenuje, lubi odpoczywać, to znaczy leżeć i czytać książki albo chodzić do kina. Nie ma ulubionego aktora.

Na razie nie myśli jeszcze o olimpiadzie w Londynie, ale o przyszłorocznych mistrzostwach Europy oraz kolejnych mistrzostwach świata. Uważa, że może poprawić wyniki we wszystkich konkurencjach uprawianego przez nią siedmioboju, ale najważniejsze, aby rekordy życiowe ustanawiać podczas takich zawodów jak mistrzostwa Europy lub świata.

Może się wydawać, że autor tej krótkiej notki był jednym z nielicznych, którzy przeczuli, że Kamila jest w bardzo dobrej formie i przygotował się na jej sukces. Po analizie wyników pierwszego dnia oraz rekordów życiowych Kamili i jej konkurentek do medalu w trzech pozostałych konkurencjach tylko Jessica Ennis (Wielka Brytania) wydawała się poza konkurencją. Kiedy po zakończeniu zawodów złota medalistka Ennis i zdobywczyni srebrnego medalu Jennifer Oeser (Niemcy) wykonywały rundę honorową z flagami swoich krajów, Kamila niezasłużenie pozostawała nieco z boku. Pokonawszy zasieki z bardzo poważnie traktujących swoje zadanie porządkowych i uniknąwszy ich pogoni, niżej podpisany przekazał czasowo swoją osobistą flagę Kamili. Niestety, kiedy flaga stała się już sławna (bo przecież pokazała ją także TVP podczas wywiadu z Kamilą), musiała wrócić do właściciela na kolejne dni sukcesów polskich sportowców.
MAREK KOKOSIŃSKI, Berlin